οχλοβοή

οχλοβοή
vacarme

Ελληνικό-Γαλλικό λεξικό. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Regardez d'autres dictionnaires:

  • οχλοβοή — οχλοβοή, η και χλαλοή, η 1. βοή από συγκέντρωση όχλου. 2. πολύς θόρυβος: Μέσα σε κείνο το κακό και την οχλοβοή δεν πρόφτασα να μάθω τον αριθμό των θυμάτων …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • οχλοβοή — η βοή που προέρχεται από τη συγκέντρωση πλήθους …   Dictionary of Greek

  • ανακέλαδος — ἀνακέλαδος, ο (Α) δυνατή κραυγή, έντονος θόρυβος, οχλοβοή. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀνα * επιτ. + κέλαδος «φωνή, βοή, κραυγή»] …   Dictionary of Greek

  • βαβούρα — η 1. θόρυβος, οχλοβοή 2. ζάλη, σύγχυση φρενών. [ΕΤΥΜΟΛ. Ηχομιμητική λ.] …   Dictionary of Greek

  • βουρβουτσουλιό — το οχλοβοή, οχλαγωγία. [ΕΤΥΜΟΛ. Ηχομιμητική λ.] …   Dictionary of Greek

  • κοσμοβοή — η βοή που προέρχεται από πολύ πλήθος, οχλοβοή …   Dictionary of Greek

  • λάλος — ο (AM λάλος, ον, Α ποιητ. τ. λαλιός, ά, όν και λαλόεις, εσσα, εν) 1. φλύαρος, πολυλογάς, πολύ ομιλητικός («ἵνα μὴ φαίνωμαι βαρὺς τῷ κράτει σου καὶ λάλος», Πρόδρ.) 2. αυτός που θορυβεί, που παράγει μονότονο ήχο, θορυβώδης, ηχηρός («το λάλο… …   Dictionary of Greek

  • ντόρος — ο 1. μεγάλος θόρυβος, αναστάτωση, οχλοβοή, σαματάς 2. φρ. «έκανε ντόρο» έκανε εντύπωση, προκάλεσε πάταγο («αυτό το κινηματογραφικό έργο έκανε ντόρο»). [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολογίας] …   Dictionary of Greek

  • ορυμαγδός — ο (Α ὀρυμαγδός) (ποιητ. τ.) ισχυρός κρότος, πολύηχος δυνατός θόρυβος που προκαλείται από πλήθος ανθρώπων που εργάζονται ή πολεμούν ή ζώων που τρέχουν εδώ και εκεί, οχλοβοή, χαλασμός κόσμου («πολὺς δ ὀρυμαγδὸς ἐπ αὐτῷ ἀνδρῶν ἠδὲ κυνῶν», Ομ. Ιλ.)… …   Dictionary of Greek

  • οχλαγωγία — η (Α ὀχλαγωγία) [οχλαγωγός] θορυβώδης συνάθροιση πλήθους νεοελλ. 1. συγκέντρωση όχλου που γίνεται με θόρυβο και τείνει στη δημιουργία ταραχών 2. (κατ επέκτ.) θόρυβος που προέρχεται από δυνατές συγκεχυμένες φωνές, οχλοβοή, βαβυλωνία, χάβρα αρχ.… …   Dictionary of Greek

  • ραχία — (I) και ιων. τ. ῥηχίη, ἡ, Α 1. η θάλασσα που φουσκώνει και σπάει στην ακτή (α. «ῥηχίη δ ἐν αὐτῷ καὶ ἄμπωτις ἀνὰ πᾱσαν ἡμέρην γίνεται», Ηρόδ. β. «αἴτιον δὲ λέγουσι Ποτιδαιῆται τῆς ῥηχίης και τῆς πλημμυρίδος καὶ τοῡ Περσικοῡ πάθεος γενέσθαι», Ηρόδ) …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”